Kitabı iki kere okudum. İlk okuduğumda başta şöyle durup birkaç saniye hareketsiz kaldım ve ben 'ne okuyorum,' diye sordum kendime. İlk sayfalarda okuduğum yerleri geçtikten sonra kitabın ortalarına gelene kadar aklımda hiçbir şey kalmadığını çok geçte olsa fark ettim. Ta ki finale beş bölüm kalana kadar boş boş okudum. Final sahnesini okuyup kitap kapağını kapattıktan sonra okuduklarımdan hiçbir şey anlamadığımı kendime itiraf etmek zorunda kaldım.
Evet, yazar kitabı son derece ve akıcı yazmasına rağmen ilk okuduğunuzda kafanızı vererek okumuyorsanız, benim gibi hiçbir şey anlamaya bilirsiniz. İkinci okuyuşumda tüm zihnimi boşalttım ve tekrar sayfaları çevirmeye giriştim. Kitabı aldığınızda bütün dikkatinizi vererek okumazsanız ilk seferde anlamak zor olabiliyor. Koyun kitaplığınıza kafanızı rahat hissedip zihninizin boş olduğundan emin olduğunuzda başlayın derim. Böylesi hem sizin için iyi olur hem de 'bende mi bir problem var,' diye durup düşünmezsiniz.
Kitapta benim için tek eksik yön bu oldu. Keşke yazarın kitabı yazarken, birazcık daha dağınık kafayla okunabilen satırları dökmesini tercih ederdim. İlk seferinde o anlamamış olduğum eziklik duygusunu üzerimden atabilmek benim için gerçekten bir hayli zor oldu.
Ama işler ikinci okuyuşumda çok değişti. Ve bir anda kitaptan acayip hoşlandığımı fark ettim, bu seferde sayfaları sabırsızla çevirmeye başladım. Sahnelerin hatırladığım gibi hızla geçmediğini, karakterlerin aslında çok kolay şekilde okunduğunu anladığımdan andan beri kitabı okumak huzurdu. Şimdi ise kitabın bağımlısı olduğumu tüm içtenliğimle söyleyebilirim.
Benim gibi kendinize eziyet etmeyin ve hazır olduğunuz vakit kitabı okumaya başlayın. O zaman bu kitabın müptelası olmaktan kendinizi alıkoyamayacaksınız!
Öngörü Serisi 1.Kitap Kaçınılmaz hakkında alınan notlar
DönüştürDönüştür İfade Kullanİfade Kullan