Güzel olan kitapların bile her zaman eksikleri olabiliyor. Muhtemelen bu paylaşacağım eleştiri belki birçoğunuzu rahatsız etmemiştir. Ama ben tek bu yönden rahatsız oldum ve dile getirmeden rahat etmeyeceğim.
Ben okuduğum roman, hikaye gibi yazılarda tek bir anlatıcı olmasını severim. Okuyucu olarak ilk okuduğum karakterde hep daha rahat etmişimdir. Artık o karakteri tanıyor, yapacağı bir sonraki tavrı ve söylemek olduğu sözleri tahmin edebiliyorum. Birden fazla anlatıcı olunca bir anda konsantrasyonum dağılıyor, yeni gelen karakteri anlamaya çalışıyorum; tekrar başa sarıp sıfırdan başlıyorum.
Yazar bir karakterin göremediğini diğer karakterle anlatmak yerine keşke tek bir anlatıcıyla bizlere o sahneyi öyle bir harmanlayarak sunsaydı ki 'vay canına,' diyebilseydik. Evet, eksik yerleri iki anlatıcıyla tamamlamak aklımızdaki soru işaretlerini tamamlamış olsa da hoş olmamış.
Bende bıraktığı izlenim bu. Onun dışında hiçbir eleştirim yok. Bu şekilde bile olsa hikayeyi sevmeyi başarmak kolay.
Bir sonraki kitap, yorum, eleştiri ve notlar da görüşmek üzere!
Öngörü Serisi 2.Kitap Sezgi hakkında alınan notlar
DönüştürDönüştür İfade Kullanİfade Kullan